تفاوت‌ها بین کودکانی که به مهدکودک می‌روند و کودکانی که نمی‌روند می‌تواند در چندین جنبه مشاهده شود. در ادامه، تعدادی از این تفاوت‌ها را می‌توانید بخوانید:

اجتماعی‌تر بودن: کودکانی که به مهدکودک می‌روند، فرصت دارند که با کودکان دیگر در سن مشابه‌شان ارتباط برقرار کنند. این ارتباطات اجتماعی برای توسعه اجتماعی و انتقال مهارت‌های اجتماعی مهم هستند.

توسعه مهارت‌های اجتماعی: کودکان در مهدکودک با مسائل مختلف اجتماعی مواجه می‌شوند و یاد می‌گیرند که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند، به اشتراک بگذارند و تعامل کنند.

آمادگی تحصیلی: مهدکودک‌ها معمولاً با مفاهیم تحصیلی اولیه مانند حروف الفبا، اعداد، شکل‌ها و رنگ‌ها کودکان را آشنا می کنند. این آمادگی تحصیلی می‌تواند به کودکان در مراحل بعدی تحصیل کمک کند.

زمان بیشتر برای والدین: وجود مهدکودک به والدین اجازه می‌دهد که وقت بیشتری برای خود داشته باشند یا به کارهای دیگر بپردازند. این می‌تواند برای والدین از نظر روحی و حتی حرفه‌ای مفید باشد.

تجربه گردآوری: کودکان در مهدکودک تجربه‌های متنوعی را از جمله نقاشی، ساختمان‌سازی، بازی‌های گروهی و موسیقی پیدا می‌کنند. این تجربه‌ها به توسعه هوش تجربی و خلاقیت آنها کمک می‌کند.

تعامل با متخصصان آموزشی: مهدکودک‌ها توسط مربیان تربیتی آموزش داده می‌شوند که در زمینه‌های تعلیمی تخصص دارند. این تعامل می‌تواند به توسعه مهارت‌های تحصیلی و اجتماعی کودکان کمک کند.

ایجاد ساختار روزانه: مهدکودک‌ها عادات و الگوهای روزانه مثل خوابیدن، خوردن و بازی کردن را یاد می‌گیرند. این ایجاد ساختار می‌تواند به مدیریت زمان و تنظیم رفتار کودکان کمک کند.

در مقابل، کودکانی که به مهدکودک نمی‌روند معمولاً بیشتر وقت خود را با والدین خود سپری می‌کنند و تجربه‌های خاص خود را دارند. هر دو گزینه دارای مزایا و معایبی هستند و والدین باید تصمیم‌گیری‌های مبتنی بر نیازها و شرایط خود را بگیرند.